Οταν το μισος κρυβει απεραντη αγαπη

Οταν αγαπας καποιον πολυ ή πιο σωστα οταν εισαι πολυ ερωτευμενη με καποιον, δεν αντεχεις στην σκεψη της απορριψης. Σκεφτεσαι οτι εχεις τοσα πολλα να του δωσεις που ειναι αδικο να μην σε αφηνει. Αυτο ομως ειναι μια γενικοτητα που σκεφτηκα τωρα. Ξεκινησα να γραφω για να δικαιολογηθω. Οταν λοιπον εισαι ερωτευμενη και τρως την απολυτη απορριψη, την πιο ψυχοφθορα που υπαρχει, εκεινη που σε καθιστα ανικανη να σηκωθεις απο το κρεββατι για μια εβδομαδα, που σε κανει να μην μπορεις να μιλησεις και που σε οδηγει ειτε στην παχυσαρκια ειτε στην νευρικη ανορεξια, τοτε αυτον τον ανθρωπο που εχεις ερωτευτει τοσο πολυ, τον αναγνωριζει ο εγκεφαλος σου ως εχθρο. Και καλα κανει μιας που το εφερε η κουβεντα, διοτι οταν και μονο στην οψη του ζευγαριου-εκεινου που θελεις και της κοπελας του-εσυ παθαινεις κριση πανικου τοτε πρεπει αμεσα να κοψεις καθε επαφη μαζι τους!Τον εχθρο λοιπον, τον μισεις και του το δειχνεις με καθε τροπο. Κι εκεινος απορριμενος αναρωτιεται τι εχεις παθει. Τι να εχεις παθει αραγε? Εισαι διχασμενη προσωπικοτητα και τη μια εισαι καλη μαζι του και την αλλη οχι? Μαλλον οχι. Απλα η αγαπη σου εχει μετασχηματιστει σε ενα αλλο ειδος. Γιατι πολυ απλα και το μισος, αγαπη ειναι και μαλιστα πολυ!!!

Να ναι ζωή και να μη σ' έχω πλάι
Μοιάζει αστείο κακό
Να χω φωνή και να μη σου μιλάει
Τι απομένει να πω

Να στο ζητώ και να μην επιστρέφεις
Είναι χαμένη ευχή
Είναι αμαρτία να το καταστρέφεις
Ο τι ζητά η ψυχή