Κάποια βραδιά σε λευκό χαρτί
έκρυψα όσα είχα μες στην καρδιά
μα δεν σου χα πει...
Πήρα βαθιά μια αναπνοή
και φύσηξα τις λέξεις
πέρα μακριά η γραφή να σκορπιστεί...
Κι έγιναν οι συλλαβές φωτεινά αστέρια
και το χαρτί ουρανός όταν χάνεται το φως...
Κάθε φορά που κοιτάς ψηλά
κι η στίλβη δυναμώνει
μια συλλαβή θέλει ν ακουστεί...
Και προσπαθεί να ρθει πιο κοντά
μα στο κενό γλιστράει
και σκέφτεσαι ένα αστέρι έπεσε...
Έγιναν οι συλλαβές φωτεινά αστέρια
και το χαρτί ουρανός όταν χάνεται το φως...
