Λιγα ψεματα και πολυ σιωπη....

Το ξερω οτι τα ψεματα ειναι ο,τι χειροτερο μπορει να χρησιμοποιησει ενας ανθρωπος.Χαλουν σχεσεις,φιλιες και οδηγουν καμια φορα στην απωλεια και του ιδιου μας του εαυτου οταν πλεον δεν μπορουμε να θυμηθουμε τι ηταν ψευτικο και τι αληθινο.Ωστοσο ισως καποια ψεματα να επιβαλλονται!Θα μου πειτε δεν υπαρχει τιποτα καλυτερο απο την αληθεια.Συμφωνω απολυτως.Ομως καποιες φορες που η αληθεια θα προεδιδε καποιους στοχους μας για τους οποιους εχουμε προσπαθησει τοσο πολυ και θα μας εφερνε αντιμετωπους με την κακια και τη ζηλια του κοσμου,μηπως τοτε τα ψεματα θα προστατευαν το μελλον μας ?Δεν μπορει να μην σας εχει συμβει να χασετε κατι που θελετε τοσο πολυ ειτε επειδη καποιος εβαλε το χερακι του ειτε επειδη σας γλωσσοφαγαν ? Οσο λαϊκο κι αν ακουγεται αυτο ειναι η αληθεια.Για παραδειγμα πριν δωσω πανελλαδικες οι κακεντρεχεις ελεγαν οτι αν δεν περασω εγω στην οδοντιατρικη ποιος θα περνουσε.Δεν το ελεγαν ομως επειδη αναγνωριζαν τον κοπο μου,αλλα επειδη ζηλευαν αυτο που εκεινοι δεν μπορουσαν να κανουν.Δηλαδη να στρωθουν,να εγκαταλειψουν για εναν χρονο τις εξοδους και να διαβασουν.Φυσικα μετα απο ολο αυτο το συνεχες και αδιακοπο "γλωσσοφαγωμα" ουτε απ'εξω δεν περασα απο την οδοντιατρικη.Εβγαλα 15700 μορια και περασα στην στατιστικη στο οικονομικο πανεπιστημιο.Επιπλεον ειναι καποιοι ανθρωποι που εχουν ως αποκλειστικο στοχο τους να μας φερουν σε δυσκολη θεση με ερωτησεις που αφορουν την προσωπικη μας ζωη,το μελλον μας,τους στοχους μας και το μετα......Αν λοιπον σ'αυτα τα ατομα απαντησουμε με ειλικρινεια δεν θα ειναι σαν να "δινουμε" στεγνα τον εαυτο μας ? Σαν να τους δινουμε την ελευθερια να σχολιασουν και να κοινοποιησουν μια κατασταση που αφορα αποκλειστικα εμας ? Και αν αυτη η κατασταση δεν ειναι τοσο ευχαριστη για εμας,για ποιο λογο πρεπει να υπομεινουμε τις αλλες ερωτησεις που προκυπτουν απο τις αρχικες που ανεφερα παραπανω? Δηλαδη γιατι να υπομεινουμε μια ανακριση για να βρουν οι ξενοι το λογο για τον οποιο παραδειγματως χαρη ειμαστε μονοι μας οταν καλα καλα δεν ξερουμε ουτε εμεις οι ιδιοι το γιατι? Για ποιο λογο μετα απο αυτες τις ερωτησεις χρειαζεται να υπομεινουμε εκεινο το παρηγορο υποτιθεται βλεμα που απο πισω κρυβει λυπηση αλλα και αμφισβητηση καθε φορα που σχολιαζουμε κατι σχετικα με ενα θεμα στο οποιο δεν ειμαστε ειδικοι.Το πιο απλο παραδειγμα που εχω να σας αναφερω ειναι οτι οταν ημουν εφηβη δεν εβγαινα τοσο οσο οι υπολοιπες ουτε ντυνομουν καθε φορα που εβγαινα με οτι λιγοτερο μπορουσα να βαλω.Ουτε αγοραζα οπως τα υπολοιπα κοριτσακια κατι δωδεκαποντα της κακιας συμφορας που τις εκαναν να μοιαζουν με ξυλοποδαρους,ουτε στενα ρουχα,ουτε φορεματα κολλητα.Το αποτελεσματα ειναι να ρωτουν ακομη και σημερα αν βγαινω εξω ή αν μενω κλεισμενη στο σπιτι  και να με προτρεπουν κιολας να βγαινω μην τους μεινω στο ραφι! Γιατι τωρα εχουμε κι αυτο.Εχεις γνωρισει κανεναν ? Οχι? Και ποτε περιμενεις ?Ο,τι γνωρισεις στο πανεπιστημιο αλλιως μετα που ? Γι'αυτο κι εγω τεινω να πιστευω οτι σ'αυτους τους ανθρωπους χρειαζεται να λεμε κανα δυο ψεματακια,ισα ισα να μας αφηνουν στην ησυχια μας.Οσο για την σιωπη που ειναι χρυσος οπως λενε,πολυ προσφατα συνειδητοποιησα οτι για μερικους ανθρωπους η σιωπη μου ισοδυναμει με συμφωνια σε οσα λενε.Τραγικο.Μπορει να σιωπω για να μην συγκρουστω αλλα δεν συμφωνω με τιποτα απο αυτα που λενε.Λαθος.Μεγα λαθος η σιωπη λοιπον σε ανθρωπους που τοσο αυθαιρετα αποφασιζουν για τις δικες σου ιδεες και για το αν συμφωνεις ή οχι μαζι τους.

Καμιά φορά
στα ζόρια
θυμάμαι τι καλά
που ταίριαζαν
στο νου μου πως λημέριζαν
κι αντάμωναν
τα χώρια
κι απο σμιξίματα υπέροχα
γεννιόντουσαν αγέρωχα παιδιά
Καμιά φορά
τα βράδια
έρχονται οι στιγμές επάργυρες
και ρίχνουνε τις άγκυρες
μυστήρια καράβια
με πολυεθνικά πληρώματα
που κουβαλάν αρώματα βαριά
Θεριά όνειρα
Θεριά όνειρα
που έχουμε θάψει σ'ένα υπόγειο
του φόβου μας βαθύ
Θεριά όνειρα
Θεριά όνειρα
ψεύτικη λάμψη και φαντάσματα
παιδιών που έχουν χαθεί
Αγάπα με
και κοίτα
τη τρέλα που φωλιάζει μεσα μου
τη τόλμη μου
τη μπέσα μου
πως δέχομαι την ήττα
πως λύνομαι και στέκω όρθιος
κι ας με τυλίγει γόρδιος δεσμός
Αγάπα με
και πέρνα
μαζί μου σε περιβόλια γόνιμα
να μάθουμε πιο μόνιμα
το χάριζε
το κέρνα
και πιστεύουμε στα βλέμματα
κι ας έγιναν τα ψέμματα θεσμός...