Σαββατο.Ωρα 12 παρα.Καπου στη λεωφορο Κηφισιας.Γυριζουμε σπιτι.Στο ραδιοφωνο το "μην χαθεις".Ο στιχος που μου μενει : "καλοκαιρια θα ξαναρθουν,τοσο γρηγορα οσο περνουν".Το καλοκαιρι ειναι μια οριακη εποχη.Ολα αγγιζουν τα ορια τους,η ζεστη,ο ερωτας,η μοναξια.Ολα!!! Με αυτη τη σειρα.Πρωτα, σκας απο τη ζεστη, επειτα απο τον ερωτα και τελος απο τη μοναξια.Κι ολα στο επακρο.Οσο, ομως, πλησιαζεις προς το τελος, ολα αρχιζουν να ξεθωριαζουν.Ο ερωτας δεν εχει πλεον την ιδια μορφη,την ιδια λαμψη,την ιδια δυναμη.Παραχωρει τη θεση του σε πιο ορθολογικες σκεψεις και συναισθηματα.Καθως πλησιαζουμε προς το χειμωνα,ο ερωτας οπως και ο ηλιος κρυβονται πισω απο τα συννεφα και τη θεση τους καταλαμβανουν η παγονια,η μοναξια.Και μενεις εσυ με κατακοκκινα ματια να τραγουδας το "παραμυθι" σας και να λες δυνατα "θα'ρθεις ξανα καποιον Αυγουστο,θα'χω τα ματια ανοιχτα..........."
