Καλα μην σας παραπλανει ο τιτλος.Για τις πανελλαδικες λεω.Τρεις μηνες και κατι μερες εμειναν ακομη για να ερθουν οι εξετασεις και το καλοκαιρι.Μονο που αυτο μου φαινεται τοσο μα τοσο μακρινο.Νιωθω οτι θα παθω κατι και δεν θα ειμαι εδω για να το δω.Οτι ειχα καταφερει τοσα χρονια πλεον εχει εξανεμιστει.Τοσα χρονια προσπαθω να απαλλαγω απο το αγχος και ειχα καταφερει να φτασω στο σημειο που ελεγα ενταξει ενα διαγωνισμα ειναι θα περασει.Τωρα ομως οσο σκεφτομαι εκεινη τη στιγμη μεσα στην αιθουσα,περιτρυγιρισμενη απο αλλους που θα φωναζουν,θα κλαινε,θα τρεμουν,θα καπνιζουν κρυφα,τοσο πιο πολυ φοβαμαι.Φοβαμαι οτι δεν θα ειμαι συγκεντρωμενη και ψυχραιμη.Και τωρα ομως φοβαμαι.Τον τελευταιο καιρο κολλαει το μυαλο μου.Προφανως ειναι απο το overload,μα κανω τοσο ηλιθια λαθη και αργω τοσο να καταλαβω που μου'ρχεται να κοπαναω το κεφαλι μου στον τοιχο.Περα απο αυτο σερνομαι καθημερινα.Οσο και να κοιμαμαι πλεον δεν μπορω να αντεξω παραπανω απο δυο φορες τη βδομαδα να ξενυχτησω μεχρι τις 3.Δεν προλαβαινω να τα διαβαζω ολα,ακομη κι αν καθομαι καμια φορα στα διαλειματα μεσα και ετσι υπαρχουν καποια μαθηματα στα οποια εχω αφησει κενα.Προσπαθω να τα καλυπτω μα οσο προστιθενται κι αλλα τρελαινομαι.Και αυτο που ποναει περισσοτερο ειναι οτι δεν βγαινει!!!Καθομαι,διαβαζω,μπορει για ωρες να μην σηκωθω απο την καρεκλα μου κι ομως δεν βγαινει.Δεν λεω υπαρχουν φορες που χαλαρωνω.Κυριως καθημερινες,μα για λιγο γιατι μετα με πιανουν τυψεις.Φευγει συχνα το μυαλο μου και ζηταω να μου εξηγησουν ξανα και ξανα το ιδιο πραγμα.Και το τραγικοτερο ειναι οτι προσπαθω να γραψω καλα σε εξετασεις στις οποιες αυτοι που βαζουν τα θεματα εχουν ως μονο στοχο τους πως να κοψουν κοσμο και επιπλεον προσπαθω να περασω στη σχολη που θελω η οποια ομως πολυ πιθανον να μην εχει μελλον κι ετσι να καταληξω σε κατι πολυ διαφορετικο απο αυτο για το οποιο πηγαινα.
Υ.Γ. ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΠΛΕΟΝ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ,ΑΠ'ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ,ΕΛΠΙΖΩ ΟΤΑΝ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΜΟΥ ΕΡΘΕΙ ΕΜΠΝΕΥΣΙΣ : P
Υ.Γ. ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΠΛΕΟΝ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ,ΑΠ'ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ,ΕΛΠΙΖΩ ΟΤΑΝ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΜΟΥ ΕΡΘΕΙ ΕΜΠΝΕΥΣΙΣ : P
Συγχώρα με βαθιά κι ας ξέρω πως δε φταίω
Είναι για νά'ρθει η γαλήνη πριν κάτι άσχημο γίνει
Δε νιώθεις καλά σαν κρατάς στη καρδιά πολλά
που σκάνε μετά πιο δυνατά από ποτέ
μην ψάχνεις αιτία είναι παλιά ιστορία
κι όσο ξεχνάς και προσπερνάς
μ' αγαπάς
μα η φωτιά καίει το στόμα ακόμα
όπως παλιά, σαν παιδιά
που ζεστά ανταλλάσσουν φιλιά
Ας πάει στην ευχή ό,τι βαραίνει τη ψυχή
Να πάει στο καλό, δε μπορώ
τον κακό μας καιρό
Όλα για ένα λόγο κι ένας λόγος για όλα
αν δε μπορείς να με δεις, πώς θα ζεις;
Πλάι μου μένει μονάχα η αγάπη
κι αντέχει να μας προσέχει
γι' αυτό βάλτο καλά στο μυαλό
Σ' αγαπώ
Και είναι αυτό που μετρά
αυτό που ζητάει η καρδιά
Ας πάει στην ευχή ό,τι βαραίνει τη ψυχή
Να πάει στο καλό, δε μπορώ
τον κακό μας καιρό
Όλα για ένα λόγο...
Ας πάει στην ευχή...
Ας πάει στην ευχή...
Να πάει στο καλό...
Είναι για νά'ρθει η γαλήνη πριν κάτι άσχημο γίνει
Δε νιώθεις καλά σαν κρατάς στη καρδιά πολλά
που σκάνε μετά πιο δυνατά από ποτέ
μην ψάχνεις αιτία είναι παλιά ιστορία
κι όσο ξεχνάς και προσπερνάς
μ' αγαπάς
μα η φωτιά καίει το στόμα ακόμα
όπως παλιά, σαν παιδιά
που ζεστά ανταλλάσσουν φιλιά
Ας πάει στην ευχή ό,τι βαραίνει τη ψυχή
Να πάει στο καλό, δε μπορώ
τον κακό μας καιρό
Όλα για ένα λόγο κι ένας λόγος για όλα
αν δε μπορείς να με δεις, πώς θα ζεις;
Πλάι μου μένει μονάχα η αγάπη
κι αντέχει να μας προσέχει
γι' αυτό βάλτο καλά στο μυαλό
Σ' αγαπώ
Και είναι αυτό που μετρά
αυτό που ζητάει η καρδιά
Ας πάει στην ευχή ό,τι βαραίνει τη ψυχή
Να πάει στο καλό, δε μπορώ
τον κακό μας καιρό
Όλα για ένα λόγο...
Ας πάει στην ευχή...
Ας πάει στην ευχή...
Να πάει στο καλό...
ΦΙΛΙΑ,ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ