14 Νοεμβριου 2012
Ένα αυτοκινητο ειναι σταματημενο στη μεση του πουθενα.Με ανοιχτα φωτα,ξεκλειδωτες πορτες και δυο επιβαινοντες.Και οι δυο εχουν χασει τις αισθησεις τους...
14 Σεπτεμβριου 2012 (Μολις δυο μηνες πριν...)
Η Χριστινα βρισκεται στην οδο Σεκερη,ενα στενο καθετο στην Βασιλισσης Σοφιας. Περπαταει γρηγορα.Γεματη αγχος ψαχνει τα νουμερα των πολυκατοικιων.Βρισκει το κτηριο με το νουμερο 24.Χτυπαει το κουδουνι."Εχω ραντεβου με τον κυριο Νικολαου" αποκρινεται. Η πορτα ανοιγει και εκεινη εισερχεται στην πολυκατοικια. Ο Πετρος Νικολαου ειναι ο καθηγητης της στην σχολη. Διδασκει φυσικοχημεια στο δευτερο ετος των χημικων μηχανικων του πολυτεχνειου.Για δευτερη φορα την εκοψε στην εξεταστικη.
Η Χριστινα μπηκε στο ασανσερ και κοιταξε τον εαυτο της στον καθρεφτη.Ηταν 21 ετων.Λιγο μιζερη,λιγο αχρωμη,λιγο αδιαφορη.Ωστοσο,για εκεινη την επισκεψη ειχε ντυθει οσο γινοταν πιο "σωστα".Ενα μαυρο παντελονι και ενα βυσσινι πουκαμισο.Ειχε πιασει τα μαλλια της μια αυστηρη αλογοουρα και ειχε βαψει τα χειλη της κοκκινα.Στο χερι της κρατουσε το βιβλιο του καθηγητη της.Ο κυριος Νικολαου,σκεφτοταν.Ο πιο γοητευτικος καθηγητης του πανεπιστημιου.Στα σαρανταπεντε του ειχε κατακτησει μια εδρα στο πανεπιστημιο μαζι με την κορη του πρυτανη.Παντρεμενος ο κυριος Νικολαου!Ψηλος,αδυνατος,με πρασινα ματια και γκριζαρισμενα γενια.Καλοντυμενος,εξυπνος,ανετος και πετυχημενος.Αν και οι κακες οι γλωσσες ελεγαν οτι πηρε τη θεση επειδη παντρευτηκε την Ελενη Γεωργιου,την κορη του πρυτανη.Ας ελεγαν,σκεφτοταν.Κανενας καθηγητης δεν μπορουσε να γεμισει τα αμφιθεατρα οπως ο κυριος Νικολαου.Φοιτητες και φοιτητριες απο καθε ετος επιαναν θεση στο αμφιθεατρο μια ωρα πριν για να παρακολουθησουν τον Νικολαου.
Η πορτα του ασανσερ που ανοιξε αποτομα την εκανε να επιστρεψει ξανα στην πραγματικοτητα.Μια φοιτητρια απο το πρωτο ετος μπηκε γρηγορα μεσα.Φαινοταν απογοητευμενη.Η Χριστινα αγχωθηκε ακομα περισσοτερο.Μαλλον δεν ηταν καλη ιδεα να ερθει στο γραφειο του Νικολαου,σκεφτηκε.Προχωρησε μεχρι την πορτα.Χτυπησε το κουδουνι και μπηκε μεσα.Μια κοπελα γυρω στα τριαντα ηταν γραμματεας.Πολυ ομορφη.Ακομη και στις γραμματεις του εχει γουστο,σκεφτηκε.Την ρωτησε το ονομα της και μετα πηγε να ειδοποιησει τον καθηγητη.Περαστε,αποκριθηκε η κοπελα μετα απο λιγη ωρα .Η Χριστινα σηκωθηκε και προχωροντας αργα μπηκε στο δωματιο.Ενα μεγαλο,σκουρο καφε γραφειο και μια μαυρη καρεκλα ηταν τα πρωτα πραγματα που αντικρισε.Πανω στο γραφειο υπηρχαν μερικα βιβλια φυσικοχημειας,ενα ποτηρι με ποτο και πολλα μολυβια σκορπια πανω στο επιπλο.Ο κυριος Νικολαου ηταν στο παραθυρο.Κοιταζε απ'εξω τη βροχη που ειχε ξεκινησει να πεφτει μολις λιγα λεπτα πριν φτασει η Χριστινα.Εκεινη καθαρισε λιγο το λαιμο της και του μιλησε."Καλησπερα σας κυριε καθηγητα,ονομαζομαι Χριστινα Ασπιωτη και ειμαι στο τριτο ετος των χημικων μηχανικων".Εκεινος γυρισε και την κοιταξε αποτομα.Εκεινη παγωσε.Σταματησε να μιλαει.Σκεφτοταν οτι ισως ηταν πολυ κακη ιδεα που ειχε φτασει μεχρι το γραφειο του.Ο Νικολαου,αφου την περιεργαστηκε λιγο,μετα της χαμογελασε."Τι θελεις εδω ?",την ρωτησε και κατευθηνθηκε προς το γραφειο του."Κυριε καθηγητα ειναι η δευτερη φορα που κοβομαι στο μαθημα σας και ειλικρινα δεν καταλαβαινω το λογο.Ημουν σιγουρη οτι αυτη τη φορα το ειχα περασει".
"Θεωρεις δηλαδη οτι σε κοβω επειτηδες ή οτι δεν ξερω να διορθωνω; " αποκριθηκε εκεινος με ιδιαιτερα σοβαρο και αποτομο υφος.Η Χριστινα ταˊχασε.Αρχισε να τρεμει και προσπαθησε να ηρεμησει τον εαυτο της."Οχι κυριε καθηγητα,δεν εννοω κατι τετοιο.Θεωρησα σωστο να ερθω μεχρι εδω και να σας βρω μονο και μονο για να μου εξηγησετε αν εχετε την καλοσυνη,τι λαθη κανω;". Εκεινος σηκωθηκε απο την καρεκλα του.Κοιταξε για λιγο το δρομο εξω.Τωρα εβρεχε δυνατα.Οι σταγονες επεφταν πανω στα καπο των αυτοκινητων που περνουσαν εκεινη την ωρα κατω απο το γραφειο του,δημιουργωντας εναν επαναλαμβανομενο χτυπο. Στη συνεχεια γυρισε και κοιταξε ξανα την Χριστινα. Φαινοταν πολυ απειρη. Ηξερε να ξεχωριζει τους ανθρωπους. Πολλες φοιτητριες που ειχαν περασει απο εκεινο το γραφειο ηταν προθυμες να περασουν το μαθημα του με καθε τιμημα.Κι εκεινος; Απλα δεν εχανε ευκαιρια να επιβεβαιωσει τις ικανοτητες του.Η αληθεια ηταν οτι ηδονιζοταν και μονο στην σκεψη οτι μια κοπελα μπορουσε να κανει οτι της ζητουσε.Να υποκυψει σε καθε του απαιτηση.Σε καθε φαντασιωση που ειχε στο μυαλο του. Διοτι με την Ελενη Γεωργιου ειχε σταματησει εδω και πολλα χρονια να ικανοποιειται. Κοιμοταν μαζι της για να την πειθει οτι ολα στη σχεση τους ηταν μια χαρα.Δεν μπορουσε να θεσει σε κινδυνο την καριερα του! Για τον σκοπο αυτο αλλωστε εκανε κατι ακομη πιο διεστραμμενο.Οποτε συνευρισκοταν με μια φοιτητρια το βιντεοσκοπουσε ωστε καμια να μην μπορει να τον εκβιασει αργοτερα.Τις ειχε ολες στο χερι του....και οχι μονο.
Ένα αυτοκινητο ειναι σταματημενο στη μεση του πουθενα.Με ανοιχτα φωτα,ξεκλειδωτες πορτες και δυο επιβαινοντες.Και οι δυο εχουν χασει τις αισθησεις τους...
14 Σεπτεμβριου 2012 (Μολις δυο μηνες πριν...)
Η Χριστινα βρισκεται στην οδο Σεκερη,ενα στενο καθετο στην Βασιλισσης Σοφιας. Περπαταει γρηγορα.Γεματη αγχος ψαχνει τα νουμερα των πολυκατοικιων.Βρισκει το κτηριο με το νουμερο 24.Χτυπαει το κουδουνι."Εχω ραντεβου με τον κυριο Νικολαου" αποκρινεται. Η πορτα ανοιγει και εκεινη εισερχεται στην πολυκατοικια. Ο Πετρος Νικολαου ειναι ο καθηγητης της στην σχολη. Διδασκει φυσικοχημεια στο δευτερο ετος των χημικων μηχανικων του πολυτεχνειου.Για δευτερη φορα την εκοψε στην εξεταστικη.
Η Χριστινα μπηκε στο ασανσερ και κοιταξε τον εαυτο της στον καθρεφτη.Ηταν 21 ετων.Λιγο μιζερη,λιγο αχρωμη,λιγο αδιαφορη.Ωστοσο,για εκεινη την επισκεψη ειχε ντυθει οσο γινοταν πιο "σωστα".Ενα μαυρο παντελονι και ενα βυσσινι πουκαμισο.Ειχε πιασει τα μαλλια της μια αυστηρη αλογοουρα και ειχε βαψει τα χειλη της κοκκινα.Στο χερι της κρατουσε το βιβλιο του καθηγητη της.Ο κυριος Νικολαου,σκεφτοταν.Ο πιο γοητευτικος καθηγητης του πανεπιστημιου.Στα σαρανταπεντε του ειχε κατακτησει μια εδρα στο πανεπιστημιο μαζι με την κορη του πρυτανη.Παντρεμενος ο κυριος Νικολαου!Ψηλος,αδυνατος,με πρασινα ματια και γκριζαρισμενα γενια.Καλοντυμενος,εξυπνος,ανετος και πετυχημενος.Αν και οι κακες οι γλωσσες ελεγαν οτι πηρε τη θεση επειδη παντρευτηκε την Ελενη Γεωργιου,την κορη του πρυτανη.Ας ελεγαν,σκεφτοταν.Κανενας καθηγητης δεν μπορουσε να γεμισει τα αμφιθεατρα οπως ο κυριος Νικολαου.Φοιτητες και φοιτητριες απο καθε ετος επιαναν θεση στο αμφιθεατρο μια ωρα πριν για να παρακολουθησουν τον Νικολαου.
Η πορτα του ασανσερ που ανοιξε αποτομα την εκανε να επιστρεψει ξανα στην πραγματικοτητα.Μια φοιτητρια απο το πρωτο ετος μπηκε γρηγορα μεσα.Φαινοταν απογοητευμενη.Η Χριστινα αγχωθηκε ακομα περισσοτερο.Μαλλον δεν ηταν καλη ιδεα να ερθει στο γραφειο του Νικολαου,σκεφτηκε.Προχωρησε μεχρι την πορτα.Χτυπησε το κουδουνι και μπηκε μεσα.Μια κοπελα γυρω στα τριαντα ηταν γραμματεας.Πολυ ομορφη.Ακομη και στις γραμματεις του εχει γουστο,σκεφτηκε.Την ρωτησε το ονομα της και μετα πηγε να ειδοποιησει τον καθηγητη.Περαστε,αποκριθηκε η κοπελα μετα απο λιγη ωρα .Η Χριστινα σηκωθηκε και προχωροντας αργα μπηκε στο δωματιο.Ενα μεγαλο,σκουρο καφε γραφειο και μια μαυρη καρεκλα ηταν τα πρωτα πραγματα που αντικρισε.Πανω στο γραφειο υπηρχαν μερικα βιβλια φυσικοχημειας,ενα ποτηρι με ποτο και πολλα μολυβια σκορπια πανω στο επιπλο.Ο κυριος Νικολαου ηταν στο παραθυρο.Κοιταζε απ'εξω τη βροχη που ειχε ξεκινησει να πεφτει μολις λιγα λεπτα πριν φτασει η Χριστινα.Εκεινη καθαρισε λιγο το λαιμο της και του μιλησε."Καλησπερα σας κυριε καθηγητα,ονομαζομαι Χριστινα Ασπιωτη και ειμαι στο τριτο ετος των χημικων μηχανικων".Εκεινος γυρισε και την κοιταξε αποτομα.Εκεινη παγωσε.Σταματησε να μιλαει.Σκεφτοταν οτι ισως ηταν πολυ κακη ιδεα που ειχε φτασει μεχρι το γραφειο του.Ο Νικολαου,αφου την περιεργαστηκε λιγο,μετα της χαμογελασε."Τι θελεις εδω ?",την ρωτησε και κατευθηνθηκε προς το γραφειο του."Κυριε καθηγητα ειναι η δευτερη φορα που κοβομαι στο μαθημα σας και ειλικρινα δεν καταλαβαινω το λογο.Ημουν σιγουρη οτι αυτη τη φορα το ειχα περασει".
"Θεωρεις δηλαδη οτι σε κοβω επειτηδες ή οτι δεν ξερω να διορθωνω; " αποκριθηκε εκεινος με ιδιαιτερα σοβαρο και αποτομο υφος.Η Χριστινα ταˊχασε.Αρχισε να τρεμει και προσπαθησε να ηρεμησει τον εαυτο της."Οχι κυριε καθηγητα,δεν εννοω κατι τετοιο.Θεωρησα σωστο να ερθω μεχρι εδω και να σας βρω μονο και μονο για να μου εξηγησετε αν εχετε την καλοσυνη,τι λαθη κανω;". Εκεινος σηκωθηκε απο την καρεκλα του.Κοιταξε για λιγο το δρομο εξω.Τωρα εβρεχε δυνατα.Οι σταγονες επεφταν πανω στα καπο των αυτοκινητων που περνουσαν εκεινη την ωρα κατω απο το γραφειο του,δημιουργωντας εναν επαναλαμβανομενο χτυπο. Στη συνεχεια γυρισε και κοιταξε ξανα την Χριστινα. Φαινοταν πολυ απειρη. Ηξερε να ξεχωριζει τους ανθρωπους. Πολλες φοιτητριες που ειχαν περασει απο εκεινο το γραφειο ηταν προθυμες να περασουν το μαθημα του με καθε τιμημα.Κι εκεινος; Απλα δεν εχανε ευκαιρια να επιβεβαιωσει τις ικανοτητες του.Η αληθεια ηταν οτι ηδονιζοταν και μονο στην σκεψη οτι μια κοπελα μπορουσε να κανει οτι της ζητουσε.Να υποκυψει σε καθε του απαιτηση.Σε καθε φαντασιωση που ειχε στο μυαλο του. Διοτι με την Ελενη Γεωργιου ειχε σταματησει εδω και πολλα χρονια να ικανοποιειται. Κοιμοταν μαζι της για να την πειθει οτι ολα στη σχεση τους ηταν μια χαρα.Δεν μπορουσε να θεσει σε κινδυνο την καριερα του! Για τον σκοπο αυτο αλλωστε εκανε κατι ακομη πιο διεστραμμενο.Οποτε συνευρισκοταν με μια φοιτητρια το βιντεοσκοπουσε ωστε καμια να μην μπορει να τον εκβιασει αργοτερα.Τις ειχε ολες στο χερι του....και οχι μονο.
Σκεφτηκε πως θα μπορουσε να ριξει και αυτην. Την πλησιασε πισω απο την καρεκλα.Εσκιψε προς το μερος της και μυρισε τα μαλλια της.Στη συνεχεια την επιασε απο τους ωμους και αφησε τα χερια του να κατεβουν μεχρι λιγο πανω απο το στηθος.Η κοπελα τα ειχε χασει.Καταλαβαινε τι γινοταν αλλα δεν μπορουσε να αντιδρασει.Ενιωθε οτι αν εκανε να φυγει θα τον απερριπτε και δεν θα εβλεπε πτυχιο ποτε.Αν ομως εκανε καποια κινηση σαν να συμφωνουσε με αυτο που γινοταν,σιγουρα μετα θα ενιωθε τοσο φτηνη.Γιˊαυτο τον αφησε να κανει οτι θελει.Εκεινος καθησε στην καρεκλα που ηταν απεναντι της και την τραβηξε προς το μερος της."Ξερεις υπαρχει κατι που μπορεις να κανεις για εμενα....."
Υ.Γ. Αγαπητοι μου συνbloggers ειπα να ξεκινησω μια καινουρια ενοτητα στο blog.Οι ιστοριες που διαβαζετε εδω ειναι αποκυημα της φαντασιας της γραφουσας και δεν εχουν ουδεμια σχεση με την πραγματικοτητα : P. Αν σας αρεσει αυτη η ενοτητα θα την συνεχισω. Περιμενω με αγωνια τα σχολια σας.
Υ.Γ. Αγαπητοι μου συνbloggers ειπα να ξεκινησω μια καινουρια ενοτητα στο blog.Οι ιστοριες που διαβαζετε εδω ειναι αποκυημα της φαντασιας της γραφουσας και δεν εχουν ουδεμια σχεση με την πραγματικοτητα : P. Αν σας αρεσει αυτη η ενοτητα θα την συνεχισω. Περιμενω με αγωνια τα σχολια σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου