Ασχημη προσγειωση

Η αληθεια ειναι πως το παιδεψα αρκετα αυτο το κειμενο.Οχι για το πως να το γραψω αλλα τι να γραψω.Την προηγουμενη εβδομαδα,τετοια μερα πεταγα στα συννεφα.Σαν παιδακι που δεν βαζει μυαλο και το μαθημα δεν του γινεται παθημα,θεωρησα οτι ηταν η ωρα μου για να βρω ΤΟΝ ιδανικο.Ετσι ακριβως οπως τον ηθελα.Και ηταν,και ειναι,μονο που δεν θα ειναι!!!Οχι για μενα τουλαχιστον.Για καποια αλλη σιγουρα.Βλεπετε προφανως βιαστηκα παλι να το παω παρακατω,να ονειρευτω το μετα,να θυμωσω με αυτες που θα του την επεφταν,να ζηλεψω για το ποσο χαλαρος ειναι με τις αλλες ,να στεναχωρηθω που μπορει να εφευγε,να οργανωσω την καθε μας εξοδο,να σκεφτω πως θα την εμπαινα σε οσες και οσους με θεωρουσαν πολυ.........απλη,να ευχαριστηθω με την εκφραση "καποιου" μολις μαθαινε οτι παιζεται κατι με καποιον αλλο.Το θεμα ειναι οτι αν δεν κολλωνε να μου μιλησει ισως να μου ελεγε "Μωρο μου βιαστηκες,εγω απλως ηθελα να περναω καλα την ωρα του συγκεκριμενου "μαθηματος",να κανω πλακιτσα,να σε βλεπω να ψαρωνεις και να προσπαθεις να ανακτησεις τον ελεγχο".Ξαναγυριζω στην αρχη,θα μπορουσα να κατσω και να σας γραψω αυτα που εγιναν,δεν εχει σημασια πλεον.Θεωρω οτι ειμαι ατομο με υπερηφανεια και αυτο θα διατηρησω.Δεν προκειται να γραψω τιποτα αλλο.Δεν προκειται να ζητησω κανεναν λογο γιατι ετσι ειναι το σωστο.Απλως τελειωσε!!!Δεν θα γραψω τιποτα διοτι ετσι μονο θα ξεχασω.Το μονο που με σκοτωνει ειναι οτι εγω εβαλα τον εαυτο μου να χαιρεται με την καθε του κινηση.Σκεφτομουν μην ξεχνας σημερα εγινε αυτο,σου ειπε εκεινο,εκανε το αλλο.Πρεπει λοιπον να "κολλησεις" εκει!!!Και να το αποτελεσμα.Πρωτη φορα ακουγα το "που ειναι η αγαπη" και ειχα οντως λογο να το ακουω.Βεβαια ας μην κολακεύομαι,δεν ηταν αγαπη.Ενα παιχνιδι ηταν μονο που απ'οτι ακουσα εχει παιχτει πολλες φορες με αλλους παιχτες αλλα τον ιδιο "τραπεζιτη" που εχουμε και στην ΜΟΝΟΠΟΛΗ........