Ξερεις εκεινα τα βραδια του χειμωνα
που εισαι μονη σου σε ενα αδειο δωματιο
και το μονο που ευχεσαι ειναι
να ηταν κι εκεινος μαζι σου,
διπλα σου,στην αγκαλια σου ;
Τα'χεις περασει αυτα τα βραδια ;
Εχεις νιωσει την καρδια σου ετοιμη να σπασει ;
Το μυαλο σου να βασανιζεται με τη σκεψη του ;
Τα μαγουλα σου υγρα απο τα δακρυα ;
Τον ηχο της ανασας σου να σε τρελαινει ;
Να κλεινεις τα ματια σου και να τον βλεπεις.
Να ακουμπας την πλατη σου στον κρυο τοιχο
και να σκεφτεσαι οτι θα'θελες να ειναι εκει.
Βραδια που θελεις να φυγεις απο το σπιτι σου.
Που νιωθεις οτι θα εκραγεις.
Που θελεις να παρεις τα κλειδια του αυτοκινητου
και να βγεις στους δρομους.
Να αρχισεις να τρεχεις προκειμενου
η ταχυτητα του σωματος σου να εκμηδενισει
την ταχυτητα με την οποια οι σκεψεις και οι εικονες εναλλασονται στο μυαλο σου.
Τα αναγνωριζεις αυτα τα βραδια ;
Τα ξερεις αυτα τα βραδια ;
Να σκεπαζεσαι μεχρι το κεφαλι με το παπλωμα
και να παλευεις απο κατω με τα λαθη σου.
Να κλεινεις τα ματια σου για να κοιμηθεις
μα να τα ανοιγεις γρηγορα
γιατι η εικονα του προβαλλεται μπροστα σου.
Βραδια που ξενυχτας με μουσικη,
που με ουρανο το ταβανι
χανεσαι και ελπιζεις,
απελπιζεσαι και βρισκεις τον εαυτο σου
αφου καταλαβαινεις τι ειναι αυτο που χρειαζεσαι.
Ή μαλλον ποιος ειναι αυτος που χρειαζεσαι.
Βραδια μοναχικα,βραδια ατελειωτα,
βραδια που εξαφανιζονται
με το πρωτο φως της μερας
οταν η ελπιδα ανατελει
κι εσυ ανοιγεις τα ματια σου,
αν εχεις καταφερει να τα κλεισεις
και κοιταζεις το ρολοϊ.
7 η ωρα,πρεπει να σηκωθεις,
να πλυθεις να ντυθεις,να φυγεις,
για να γυρισεις πιθανοτατα στο σπιτι αργα,
οσο γινεται πιο κουρασμενος,
ετοιμος για να "κοιμηθεις".
