Υπαρχουν διαφορα ειδη αγαπης.Υπαρχει η αγαπη για τους γονεις μας,για τ'αδελφια μας,για τους συγγενεις μας γενικα.Μια αγαπη που σε πρωτη φαση ισως να μας επεβαλε λιγο-πολυ η κοινωνια και που σε ορισμενους -τους τυχερους- εξελιχθηκε στη συνεχεια.Υπαρχει η αγαπη για τους φιλους μας.Τα ατομα με τα οποια ταιριαζουμε,διασκεδαζουμε και μπορουμε να ειμαστε ο εαυτος μας.Υπαρχει η αγαπη για τα ειδωλα μας.Ανθρωποι που τους θαυμαζουμε,που μας εμπνεουν και μας δινουν δυναμη για να συνεχισουμε να ζουμε.Τελος υπαρχει και η αγαπη για τους συντροφους.Ατομα που μαζι τους νιωσαμε την καρδια μας να χτυπαει πιο δυνατα.Ατομα που καιγομασταν να δουμε,να ακουσουμε και να αγγιξουμε.Να βγουμε μαζι,να ονειρευτουμε παρεα,να γελασουμε αγκαλια.Ομως,υπαρχουν ενδιαμεσες βαθμιδες ; Υπαρχει το να αγαπας καποιον παραπανω απο φιλο και λιγοτερο απο συντροφο; Υπαρχει αυτο το μεταξυ ; Κι αν οχι,τοτε πως καταλαβαινεις προς τα που γερνει η ζυγαρια ;
Αγάπη είναι να χάνεσαι,αγάπη είναι να λιώνεις
αγάπη είναι να δίνεσαι χωρίς να μετανιώνεις
έτσι απλά να πέφτεις στα βαθιά
Η αγάπη είναι πόλεμος, η αγάπη είναι μεθύσι
η αγάπη είναι ξενιτιά για όποιον την τολμήσει
τελικά η αγάπη είναι ζημιά
ααααααα η αγάπη είναι φωτιά
ααααααα μοιάζει με άγρια τριανταφυλλιά
Τι είναι αγάπη?
Αγάπη είναι να αγαπάς και ελεύθερο να αφήνεις
ότι με κόπο αγκάλιασες, τον χώρο του να δίνεις
έτσι απλά,τα μάτια είναι η καρδιά
Η αγάπη είναι θάλασσα,η αγάπη είναι μια τρέλα
η αγάπη βραχυκύκλωμα και μια καινούργια μέρα
τελικά η αγάπη είναι φτερά.
ααααααα η αγάπη είναι φωτιά
ααααααα μοιάζει με άγρια τριανταφυλλιά
Τι είναι αγάπη?
Η αγάπη είναι ένα όνειρο δίχως αρχή και τέλος
η αγάπη είναι ένας άγγελος που ψάχνει για το βέλος
Το να σας γραψω ενα ακομη δακρυβρεχτο κειμενο για το ποσο ασχημο timing εχω στη ζωη μου και συγκεκριμενα στις σχεσεις μου με τους αλλους ανθρωπους θα ηταν το πιο ευκολο.Ειχα βρει και τι τραγουδι θα παρεθετα στο συγκεκριμενο κειμενο."Το αστερι μου" της Μποφιλιου.Πηγα και στη συναυλια της.Αλλα οχι.Αν ξεκινουσα παλι να κλαιγομαι δεν θα ειχα κανει καμια απολυτως προοδο στη ζωη μου.Γι'αυτο λοιπον θα το διακωμοδισουμε λιγο το θεμα.Εγω ειμαι ο ανθρωπος που εκεινους που με θελουν τους απορριπτω και εκεινους που με "διωχνουν" τους ερωτευομαι.Ανωμαλια!!!Μην το ψαχνετε.Το timing μου ειναι τοσο ασχημο που αν δεν με ξεχασει καποιος και δεν προχωρησει στη ζωη του,εγω δεν ενδιαφερομαι.Τρελα σας λεω!!!Τρελα με κορδελα.Και με πιανει και η ζηλεια μου.Εκει ειναι το ωραιο."Ζηλεια μου,ζηλεια μου,σαν την αγαπη εισαι τοσο δυνατη" που λεει και η Χαρουλα.Ετσι ακριβως.Βεβαια για να ειμαι ειλικρινης δεν ζηλευω ακομα πολυ.Θα μου πειτε υπαρχει πολυ και λιγο στη ζηλεια ? Τελοσπαντων,ακομη ειναι σε επιπεδα που το ελεγχουμε.Αλλα οσο να'ναι μια μελαγχολια με πιανει οταν σκεφτομαι και ακομη χειροτερα οταν φανταζομαι.Αλλα να μου πεις αφου μονη σου το(ν) οδηγησες εκει τι ζητας τωρα.Για πειτε μου κι εσεις ,τι ζηταω τωρα ?Μηπως ειναι καποια αντιδραση απλη,οτι δηλαδη χανω καποιον ή μηπως ειναι θου κυριε αγαπη ???
Υ.Γ. : ΚΑΘΕ ΕΞΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΕΡΙ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΥΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΕΧΤΗ!!!
Τα ματια σου ειναι η αφορμη για να χαμογελασω........... ειναι ο λογος για να ελπιζω.......... και ειναι η αιτια που συνεχιζω να γραφω........... COMING SOON :*
Το ξερω οτι τα ψεματα ειναι ο,τι χειροτερο μπορει να χρησιμοποιησει ενας ανθρωπος.Χαλουν σχεσεις,φιλιες και οδηγουν καμια φορα στην απωλεια και του ιδιου μας του εαυτου οταν πλεον δεν μπορουμε να θυμηθουμε τι ηταν ψευτικο και τι αληθινο.Ωστοσο ισως καποια ψεματα να επιβαλλονται!Θα μου πειτε δεν υπαρχει τιποτα καλυτερο απο την αληθεια.Συμφωνω απολυτως.Ομως καποιες φορες που η αληθεια θα προεδιδε καποιους στοχους μας για τους οποιους εχουμε προσπαθησει τοσο πολυ και θα μας εφερνε αντιμετωπους με την κακια και τη ζηλια του κοσμου,μηπως τοτε τα ψεματα θα προστατευαν το μελλον μας ?Δεν μπορει να μην σας εχει συμβει να χασετε κατι που θελετε τοσο πολυ ειτε επειδη καποιος εβαλε το χερακι του ειτε επειδη σας γλωσσοφαγαν ? Οσο λαϊκο κι αν ακουγεται αυτο ειναι η αληθεια.Για παραδειγμα πριν δωσω πανελλαδικες οι κακεντρεχεις ελεγαν οτι αν δεν περασω εγω στην οδοντιατρικη ποιος θα περνουσε.Δεν το ελεγαν ομως επειδη αναγνωριζαν τον κοπο μου,αλλα επειδη ζηλευαν αυτο που εκεινοι δεν μπορουσαν να κανουν.Δηλαδη να στρωθουν,να εγκαταλειψουν για εναν χρονο τις εξοδους και να διαβασουν.Φυσικα μετα απο ολο αυτο το συνεχες και αδιακοπο "γλωσσοφαγωμα" ουτε απ'εξω δεν περασα απο την οδοντιατρικη.Εβγαλα 15700 μορια και περασα στην στατιστικη στο οικονομικο πανεπιστημιο.Επιπλεον ειναι καποιοι ανθρωποι που εχουν ως αποκλειστικο στοχο τους να μας φερουν σε δυσκολη θεση με ερωτησεις που αφορουν την προσωπικη μας ζωη,το μελλον μας,τους στοχους μας και το μετα......Αν λοιπον σ'αυτα τα ατομα απαντησουμε με ειλικρινεια δεν θα ειναι σαν να "δινουμε" στεγνα τον εαυτο μας ? Σαν να τους δινουμε την ελευθερια να σχολιασουν και να κοινοποιησουν μια κατασταση που αφορα αποκλειστικα εμας ? Και αν αυτη η κατασταση δεν ειναι τοσο ευχαριστη για εμας,για ποιο λογο πρεπει να υπομεινουμε τις αλλες ερωτησεις που προκυπτουν απο τις αρχικες που ανεφερα παραπανω? Δηλαδη γιατι να υπομεινουμε μια ανακριση για να βρουν οι ξενοι το λογο για τον οποιο παραδειγματως χαρη ειμαστε μονοι μας οταν καλα καλα δεν ξερουμε ουτε εμεις οι ιδιοι το γιατι? Για ποιο λογο μετα απο αυτες τις ερωτησεις χρειαζεται να υπομεινουμε εκεινο το παρηγορο υποτιθεται βλεμα που απο πισω κρυβει λυπηση αλλα και αμφισβητηση καθε φορα που σχολιαζουμε κατι σχετικα με ενα θεμα στο οποιο δεν ειμαστε ειδικοι.Το πιο απλο παραδειγμα που εχω να σας αναφερω ειναι οτι οταν ημουν εφηβη δεν εβγαινα τοσο οσο οι υπολοιπες ουτε ντυνομουν καθε φορα που εβγαινα με οτι λιγοτερο μπορουσα να βαλω.Ουτε αγοραζα οπως τα υπολοιπα κοριτσακια κατι δωδεκαποντα της κακιας συμφορας που τις εκαναν να μοιαζουν με ξυλοποδαρους,ουτε στενα ρουχα,ουτε φορεματα κολλητα.Το αποτελεσματα ειναι να ρωτουν ακομη και σημερα αν βγαινω εξω ή αν μενω κλεισμενη στο σπιτι και να με προτρεπουν κιολας να βγαινω μην τους μεινω στο ραφι! Γιατι τωρα εχουμε κι αυτο.Εχεις γνωρισει κανεναν ? Οχι? Και ποτε περιμενεις ?Ο,τι γνωρισεις στο πανεπιστημιο αλλιως μετα που ? Γι'αυτο κι εγω τεινω να πιστευω οτι σ'αυτους τους ανθρωπους χρειαζεται να λεμε κανα δυο ψεματακια,ισα ισα να μας αφηνουν στην ησυχια μας.Οσο για την σιωπη που ειναι χρυσος οπως λενε,πολυ προσφατα συνειδητοποιησα οτι για μερικους ανθρωπους η σιωπη μου ισοδυναμει με συμφωνια σε οσα λενε.Τραγικο.Μπορει να σιωπω για να μην συγκρουστω αλλα δεν συμφωνω με τιποτα απο αυτα που λενε.Λαθος.Μεγα λαθος η σιωπη λοιπον σε ανθρωπους που τοσο αυθαιρετα αποφασιζουν για τις δικες σου ιδεες και για το αν συμφωνεις ή οχι μαζι τους.
Καμιά φορά
στα ζόρια
θυμάμαι τι καλά
που ταίριαζαν
στο νου μου πως λημέριζαν
κι αντάμωναν
τα χώρια
κι απο σμιξίματα υπέροχα
γεννιόντουσαν αγέρωχα παιδιά
Καμιά φορά
τα βράδια
έρχονται οι στιγμές επάργυρες
και ρίχνουνε τις άγκυρες
μυστήρια καράβια
με πολυεθνικά πληρώματα
που κουβαλάν αρώματα βαριά
Θεριά όνειρα
Θεριά όνειρα
που έχουμε θάψει σ'ένα υπόγειο
του φόβου μας βαθύ
Θεριά όνειρα
Θεριά όνειρα
ψεύτικη λάμψη και φαντάσματα
παιδιών που έχουν χαθεί
Αγάπα με
και κοίτα
τη τρέλα που φωλιάζει μεσα μου
τη τόλμη μου
τη μπέσα μου
πως δέχομαι την ήττα
πως λύνομαι και στέκω όρθιος
κι ας με τυλίγει γόρδιος δεσμός
Αγάπα με
και πέρνα
μαζί μου σε περιβόλια γόνιμα
να μάθουμε πιο μόνιμα
το χάριζε
το κέρνα
και πιστεύουμε στα βλέμματα κι ας έγιναν τα ψέμματα θεσμός...
Ετσι πρεπει να ζουμε αγαπητοι μου συνbloggers.Παιχνιδιαρικα.Ξεχαστε οτι βαραινει την ψυχη σας.Πεταξτε οτιδηποτε περιττο και βγειτε εξω.Ζηστε.Αγαπηστε.Ερωτευτηκε και ξεχαστε οτιδηποτε ελεγε η shopaholic για τους ερωτες που πονουν.Ναι,σιγουρα πονανε.Αλλα ξερετε τι καταλαβα το χειμωνα που περασε ? Αφηνουμε τη ζωη μας να περναει περιμενοντας ποτε θα φυγει μια κατασταση που δεν μας αρεσει.Δεν κανουμε καμια προσπαθεια να την ομορφηνουμε.Απλως περιμενουμε ποτε θα περασει ο καιρος.Ποτε θα περασει ο χειμωνας για να'ρθει το καλοκαιρι.Ποτε θα περασουν οι εξετασεις.Ποτε θα ξεχασουμε.Ετσι ομως χανουμε ολη μας τη ζωη.Καπως ετσι θα ξυπνησουμε ενα πρωι και θα διαπιστωσουμε οτι ποτε δεν καναμε οσα ονειρευομασταν.Οχι επειδη δεν μπορουσαμε.Αλλα επειδη περιμεναμε καποιος αλλος να τα πραγματοποιησει για εμας.Με την πρωτη δυσκολια το βαλαμε κατω.Φοβηθηκαμε.Δειλιασαμε και προτιμησαμε να αφησουμε στην ακρη οτιδηποτε ειχε κοπο.ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΑΜΕ.Αυτο παθαμε.Δεχτηκαμε να βαλουμε τα ονειρα μας σε καλουπια και να τα προσαρμοσουμε στις επιθυμιες των αλλων και τα στερεοτυπα μιας κοινωνιας που τρωει οποιον πεφτει και οποιον ανεβαινει.Αυτος ειναι ο κοσμος που ζουμε.Ευτυχισμενος ειναι μονο ο μετριος.Αυτος που δεν προσπαθει.Αυτος που παρασιτει.Αυτος που δεν εχει ονειρα να κανει κατι στη ζωη του αλλα μονο πως θα επιβιωσει .Γι'αυτο σας λεω.Γραψτε τους ολους.Εχω φαει ολη μου τη ζωη μεχρι στιγμης σκεπτομενη τι μπορει να πει ο κοσμος. Να σας πω ενα μυστικο ? Ο κοσμος οτι και να κανετε θα βρει κατι να πει.Αυτη ειναι η λειτουργια του.Με αυτο τρεφεται.Με τις ζωες των αλλων.Γι'αυτο σας το ξαναλεω.Ας ζησουμε αδιαφορωντας για τον οποιονδηποτε.Ας ζησουμε επιτελους πραγματικα ΕΛΕΥΘΕΡΑ!
Κοίτα εγώ, αν μου επιτρέπεις δεν είμαι μόνο αυτό που βλέπεις Κι είναι φορές που αναρωτιέμαι πώς καταφέρνω και κρατιέμαι
Του το κρατάω αυτού του κόσμου που δε μου ανήκει ο εαυτός μου Γι’ αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω
Κοίτα εγώ αν θες να ξέρεις είμαι όλα αυτά που αναφέρεις Μόνο που κάπου κατά βάθος όποιος με ξέρει κάνει λάθος
Του το κρατάω αυτού του κόσμου που δε μου ανήκει ο εαυτός μου Γι’ αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω
